O podstawach i źródłach - Artykuly - Klub Trenerow Biznesu

Przejdź do treści

Menu główne:

O podstawach i źródłach

Opublikowany przez w Karina Klar-Świderska ·
Tags: szkoleniacyklkolbahoneymumfordkolb
Z moich obserwacji wynika, że najbardziej zapamiętujemy sytuacje, które niosą ze sobą ładunek emocjonalny. Kilka dni temu prowadziłam szkolenie, w którym treści merytoryczne związane były dosyć mocno z grą, w której uczestnicy „wygrywali” pieniądze. Pieniądze były oczywiście zabawkowe, podobne do tych z Eurobiznesu, a jednak możliwość „zarobienia” kasy za odpowiedź na pytanie była kusząca. Po kilku rundach, kiedy grupy zaczęły mocno rywalizować jeden z uczestników będąc pewnym odpowiedzi podał niestety błędną definicję. Zarówno on jak i jego zespół wydali krzyk rozpaczy. Banknot powędrował do innego zespołu. Dwa dni później ten sam uczestnik powiedział mi, że na zawsze zapamięta definicję, którą wtedy pomylił.



Ten przykład pokazuje jak silne emocje wpływają na zapamiętywanie, jak doświadczenie buduje naszą wiedzę. Dlatego aby szkolenia były skuteczne uczestnicy muszą doświadczać, przeżywać, zaangażować się w to co robią i czego się uczą.  

Kiedy projektujemy szkolenie staramy się zmieścić w nim jak najwięcej treści, merytoryki, wiedzy. To oczywiście ważne ale kluczowe zawsze będzie doświadczenie i przeżycie lub możliwość przećwiczenia nowych umiejętności. Kiedy na szkoleniach trenerskich prowadzę moduł dotyczących testów w pracy trenera,  zawsze zachęcam uczestników aby najpierw sami odpowiedzieli na pytania z testów, żeby mieli okazje „poczuć” i doświadczyć pracę z narzędziem, które będą chcieli stosować.

Sama na szkoleniach używam narzędzi i testów, które najpierw „sprawdzam” na sobie. Jeżeli coś wywołuje moje emocje, jest atrakcyjne dla mnie samej, wówczas wdrażam to na szkoleniu. Szczególne znaczenie ma to np. przy szkoleniach systemowych, produktowych czy związanych z tzw. „twardą wiedzą”, która takich właśnie zabiegów wymaga aby uczestnicy łatwiej przyswoili treść.

David A. Kolb1, (najczęściej to jego teoria uczenia się pojawia się w podręcznikach) opisując uczenie się osób dorosłych zaproponował, aby ten proces postrzegać jako jeden cykl, w którym kluczową rolę odgrywa doświadczenie osoby i analiza tego doświadczenia. W procesie tym można wyróżnić następujące etapy:  

  1. Konkretne doświadczenie - to czego uczestnik uczy się lub doświadcza w sytuacji szkoleniowej
  2. Refleksyjna obserwacja - refleksja nad tym, co się wydarzyło, obserwacja własnych reakcji lub reakcji grupy, analizowanie doświadczenia
  3. Abstrakcyjna konceptualizacja czyli dalsza analiza doświadczenia, wyciąganie wniosków, tworzenie uogólnień, szukanie szerszego kontekstu
  4. Aktywne eksperymentowanie – sprawdzanie nabytej wiedzy w praktycznym działaniu, w innych sytuacjach,  działanie na podstawie wyciągniętych wniosków.

Zdaniem Kolba proces uczenia się zwykle rozpoczyna konkretne doświadczenie, jednak cykl może zacząć się także w innym stadium. Sugeruje on także, że każdy z nas rozwija swój własny wewnętrzny styl uczenia się, skoncentrowany na jednym z elementów cyklu. Myśl tę rozwinęli Peter Honey i Alan Mumford opracowując 4 style uczenia się.
Styl konwergencyjny - preferują go tzw. aktywiści i empirycy. Są to osoby otwarte na zmiany, uczą się poprzez działanie. Uczą się wtedy kiedy napotykają nowe doświadczenia i nowe problemy, które wymagają rozwiązania. Nowe zadania traktują jak wyzwanie, dlatego też lubią ćwiczenia, gry, symulacje. Przeszkadzają im tradycyjne metody takie jak wykład - to dla nich zbyt teoretyczne.
Styl asymilacyjny – preferują go tzw. analitycy, osoby refleksyjne. Lubią zbieranie danych, poszukiwanie informacji, rozważania i wyciąganie wniosków. Nie lubią być w centrum uwagi, podejmować decyzji ani wyciągać wniosków na podstawie ograniczonych informacji.
Styl dywergencyjny – preferują go tzw. teoretycy. Lubią zadawać pytania, analizować przypadki i najlepiej uczą się wtedy, kiedy mają wystarczająco dużo czasu na analizowanie. Nauka przychodzi im łatwiej kiedy znane są cele i zadania.
Styl akomodacyjny- preferują go tzw. pragmatycy, których interesuje możliwość zastosowania nowej wiedzy i jej praktyczne wykorzystanie. Lubią skupiać się też na problemach praktycznych. Może ich stymulować współzawodnictwo w grupie.

 
Wykonując zawód trenera również jako osoby uczące się mamy swoje preferencje. Style i sposoby, które pozwalają nam najefektywniej zgłębiać nową wiedzę. Warto zastanowić się nad swoimi upodobaniami. Prawdopodobnie najchętniej i najczęściej innych uczymy tak, jak sami chcielibyśmy się uczyć. Jeśli tak jest, dobrze jest zastanowić się nad urozmaiceniem, wprowadzeniem zmian we własnej pracy.

  1. A.Kozak M.Łaguna, Metody prowadzenia szkoleń Gdańsk 2009, \ts.14-16

Karina Klar-Świderska - Senior Trener, praktyk, specjalista od edukacji dorosłych. Absolwentka studiów  trenerskich na kierunku: Trener rozwoju osobistego i zawodowego,  absolwentka studiów MBA. Obecnie jako trener wewnętrzny w organizacji  finansowej, prowadzi szkolenia z zakresu komunikacji, sprzedaży,  szkolenia produktowe. Posiada wieloletnie doświadczenie trenerskie.



Brak komentarzy

Copyright 2015. All rights reserved.
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego