W poszukiwaniu początków szkoleń - Artykuly - Klub Trenerow Biznesu

Przejdź do treści

Menu główne:

W poszukiwaniu początków szkoleń

Opublikowany przez w Karina Klar-Świderska ·
Tags: andragogika
W procesie projektowania szkoleń warto pamiętać o zasadach, jakie towarzyszą
procesom rozwojowym u osób dorosłych. To nie małe dzieci, którym można coś
„nakazać” lub „zakazać”. Proces nauczania przebiega zupełnie inaczej niż ten tradycyjny, szkolny.

Współczesne metody rozwoju kompetencji bazują na różnych teoriach związanych z uczeniem się. Osobny dział pedagogiki zajmujący się nauczaniem dorosłych to andragogika. Terminu tego po raz pierwszy użył niemiecki pedagog Aleksander Kapp w roku 1833. Swoją odrębność andragogika uzyskała w drugiej połowie XX wieku, oddzieliwszy się od pedagogiki. Zachodzące na przestrzeni wieków zmiany społecznej, zmiany w sposobie produkowania materialnych dóbr, których początek sięga drugiej połowy osiemnastego wieku w Anglii i rewolucji przemysłowej wymusiły zmianę podejścia do pracownika i jego ewentualnej edukacji. Najpoważniejsze zmiany tego okresu to: gwałtowny wzrost liczby zatrudnionych w różnych gałęziach powstającego przemysłu oraz wielkie migracje ludności ze wsi do niezwykle szybko rozwijających się dużych i mniejszych miast oraz ośrodków przemysłowych. To właśnie w tych miastach poszukiwano pracy co spowodowało powstawanie nowych potrzeb edukacyjnych.1

Za głównego propagatora terminu andragogika i związanej z nim koncepcji2 uważany jest Malcolm Knowles, amerykański naukowiec, którego prace wpłynęły na praktykę nauczania osób dorosłych i metody prowadzenia szkoleń. Przyjęcie proponowanych przez M. Knowlesa założeń dotyczących nauczania osób dorosłych wpływa na proces organizacji i projektowanie oferty edukacyjnej. Opierają się one na następujących zasadach:

Dorosły może współtworzyć program nauczania i wpływać na dobór metod. Rolą trenera w takiej sytuacji jest wspieranie procesu ujawniania się potrzeb edukacyjnych osoby dorosłej oraz udzielanie pomocy w zaspokajaniu tych potrzeb. Kiedy po szkoleniu uczestnicy mówią mi, że określone ćwiczenie miało na nich większy wpływ niż pozostałe, zawsze staram się powtórzyć je w kolejnej grupie i sprawdzić, czy efekt będzie podobny. Zazwyczaj jest.

Dorośli chcą mieć poczucie wpływu na program, przygotowane zadania oraz swój udział. Mimo, że często to trener jest osobą decyzyjną w tym zakresie, warto angażować uczestników oraz dopytywać o oczekiwania, potrzeby a nawet momentami „szyć na bieżąco” według tych potrzeb.

W nauczaniu dorosłych wykorzystuje się głównie techniki eksperymentowania, rozwiązywanie problemów i dyskusji. Uczący się często przywiązują większą wagę do tego, czego doświadczyli niż do tego, czego są nauczani za pomocą wykładu.

Programy dla osób dorosłych mogą być dopasowane indywidualnie do ich potrzeb. Główną motywacją w przypadku dorosłych jest zdobycie wiedzy, która jest potrzebna w życiu zawodowym bądź w związku z pojawiającymi się wyzwaniami. Kiedy osoba dorosła zapisuje się na szkolenie to przede wszystkim na skutek swojej wewnętrznej motywacji i szuka konkretnej wiedzy i konkretnych umiejętności. Dlatego też ważne jest aby uczestnik mógł samodzielnie „przerobić” lub „przeżyć” określone ćwiczenie. Wtedy dużo łatwiej i chętniej zapamięta własne wnioski.

cdn.
Przypisy
\t
  1. J. Żyngiel, Andragogika. Skrypt dla studentów, Olsztyńska Szkoła Wyższa im. Józefa Rusieckiego w Olsztynie, 2010/2011, s. 3-4.
  2. A. Kozak M. Łaguna,  Metody prowadzenia szkoleń, s. 10-11.

Karina Klar-Świderska - Senior Trener, praktyk, specjalista od edukacji dorosłych. Absolwentka studiów  trenerskich na kierunku: Trener rozwoju osobistego i zawodowego,  absolwentka studiów MBA. Obecnie jako trener wewnętrzny w organizacji  finansowej, prowadzi szkolenia z zakresu komunikacji, sprzedaży,  szkolenia produktowe. Posiada wieloletnie doświadczenie trenerskie.



Brak komentarzy

Copyright 2015. All rights reserved.
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego